Gazeta Podatkowa nr 38 (1183) z dnia 11.05.2015
Koszty zagranicznej podróży służbowej pracownika w księgach rachunkowych
Pracownikowi, który na polecenie pracodawcy odbył podróż służbową, przysługują należności na pokrycie związanych z nią kosztów. Zasady stosowane do rozliczeń z pracownikiem spoza sfery budżetowej z tytułu podróży służbowych, zgodnie z art. 775 Kodeksu pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 ze zm.), mogą zostać określone w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania. Jeśli zasady rozliczania podróży służbowych nie zostaną uregulowane w powyższy sposób, to jednostkę w tym zakresie będą obowiązywały regulacje zawarte w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167), zwanego dalej rozporządzeniem.
Zaliczka na koszty podróży
Jednostka jest zobowiązana wypłacić pracownikowi zaliczkę w walucie obcej na przewidywane niezbędne koszty podróży zagranicznej. Do ewidencji wypłaconych pracownikowi zaliczek może służyć konto 23-4 "Pozostałe rozrachunki z pracownikami" (w analityce: Konto imienne pracownika).
Zgodnie z art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości, operacje gospodarcze, których wartość została wyrażona w walucie obcej, ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia, co do zasady, odpowiednio po kursie:
1) faktycznie zastosowanym w danym dniu, wynikającym z charakteru operacji - w przypadku sprzedaży lub kupna walut oraz zapłaty należności lub zobowiązań,
2) średnim ogłoszonym dla danej waluty przez NBP z dnia poprzedzającego ten dzień, w razie zapłaty należności i zobowiązań, jeżeli nie jest zasadne zastosowanie kursu faktycznego, a także w przypadku pozostałych operacji.
W związku z tym zaliczkę w euro wypłaconą pracownikowi z kasy walutowej należy ująć w księgach po średnim kursie ogłoszonym przez NBP z dnia poprzedzającego dzień jej wypłaty. Natomiast w sytuacji, gdy jednostka nie prowadzi kasy walutowej i zakupi walutę w banku lub w kantorze, to na polskie złote należy przeliczyć ją po faktycznie zastosowanym kursie, czyli odpowiednio po kursie sprzedaży banku lub negocjowanym albo kursie kantorowym.
Wypłatę zaliczki w walucie obcej na przewidywane koszty zagranicznej podróży służbowej pracownika można ująć w księgach rachunkowych następującym zapisem:
- Wn konto 23-4 "Pozostałe rozrachunki z pracownikami" (w analityce: Konto imienne pracownika),
- Ma konto 10-1 "Kasa walutowa" lub konto 13-1 "Rachunek walutowy".
Za zgodą pracownika zaliczka na przewidywane koszty podróży zagranicznej może zostać wypłacona w polskich złotych. Wówczas do przeliczenia waluty obcej należy zastosować średni kurs złotego w stosunku do danej waluty obcej ogłoszony przez NBP z dnia wypłaty zaliczki. Wynika to z § 20 ust. 2 rozporządzenia. W księgach rachunkowych wypłata zaliczki w polskich złotych może przebiegać zapisem:
- Wn konto 23-4 "Pozostałe rozrachunki z pracownikami" (w analityce: Konto imienne pracownika),
- Ma konto 10 "Kasa" lub konto 13-0 "Rachunek bieżący".
Pracownik może również otrzymać od pracodawcy kartę płatniczą do konta złotówkowego lub walutowego, którą będzie opłacał wydatki związane z podróżą służbową.
Coraz bardziej popularne są tzw. karty przedpłacone, które przed użyciem należy zasilić określoną kwotą. Ich posiadacz może dokonywać płatności oraz pobierać gotówkę z bankomatu do kwoty, którą zasilono daną kartę.
Rozliczenie kosztów podróży
Pracownik, co do zasady, powinien rozliczyć się z pobranej zaliczki nie później niż w terminie 14 dni od zakończenia podróży służbowej. Można tego dokonać na druku Rozliczenie kosztów zagranicznej podróży służbowej. Ujmuje się na nim kwotę przysługujących diet i ryczałtów oraz poniesionych wydatków służbowych. Należy załączyć do niego dowody źródłowe dokumentujące koszty m.in.: rachunki, faktury i bilety. W przypadku gdy uzyskanie tych dokumentów nie było możliwe, pracownik składa oświadczenie wyjaśniające powody ich braku (§ 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia).
Wzór druku Rozliczenie kosztów zagranicznej podróży służbowej dostępny jest w serwisie www.druki.gofin.pl, w dziale Prawo pracy.
Wydatki związane z wyjazdami służbowymi odnoszone są w ciężar konta 40 "Koszty według rodzajów" (w analityce: Pozostałe koszty - podróże służbowe) lub na odpowiednie konto w zespole 5 zapisem:
- Wn konto 40 "Koszty według rodzajów" (w analityce: Pozostałe koszty - podróże służbowe) lub odpowiednie konto w zespole 5,
- Ma konto 23-4 "Pozostałe rozrachunki z pracownikami" (w analityce: Konto imienne pracownika).
Różnice kursowe na rozrachunkach
Rozliczenie kosztów podróży oraz kwoty pobranej przez pracownika zaliczki w walucie obcej, zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 2 ustawy o rachunkowości, następuje po średnim kursie waluty obcej ogłoszonym przez NBP z dnia poprzedzającego dzień rozliczenia kosztów podróży. Wówczas na koncie rozrachunkowym z pracownikiem mogą powstać różnice kursowe, które, w myśl art. 42 ust. 3 ustawy o rachunkowości, stanowią przychody finansowe (dodatnie różnice kursowe) lub koszty finansowe (ujemne różnice kursowe). Wynikają one z różnicy w przyjętym do wyceny zaliczki kursie w dniu jej pobrania a kursem przyjętym do jej rozliczenia. Jeżeli kurs zastosowany w dniu pobrania zaliczki jest wyższy od kursu z dnia jej rozliczenia, wówczas powstaną ujemne różnice kursowe. W sytuacji odwrotnej, gdy wyższy jest kurs z dnia rozliczenia kosztów podróży, wystąpią dodatnie różnice kursowe. W księgach rachunkowych różnice kursowe na rozrachunkach z pracownikiem wynikające z rozliczenia kosztów podróży służbowej można ująć zapisami:
a) dodatnie różnice kursowe
- Wn konto 23-4 "Pozostałe rozrachunki z pracownikami" (w analityce: Konto imienne pracownika),
- Ma konto 75-0 "Przychody finansowe",
b) ujemne różnice kursowe
- Wn konto 75-1 "Koszty finansowe",
- Ma konto 23-4 "Pozostałe rozrachunki z pracownikami" (w analityce: Konto imienne pracownika).
Gdy pracownik podczas podróży zagranicznej posługuje się kartą do konta walutowego, to nie występuje wypłata zaliczki. Do przeliczenia kwoty wydatków wyrażonej w walucie obcej, która wynika z wyciągu bankowego, należy zastosować średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień rozchodu waluty z konta. Natomiast rozliczenia wydatków związanych z podróżą dokonuje się po średnim kursie ogłoszonym przez NBP z dnia poprzedzającego dzień rozliczenia kosztów podróży. Najczęściej kursy te różnią się, co wpływa na powstanie różnic kursowych.
Różnice kursowe od własnych środków
Należy pamiętać o wyliczeniu różnic kursowych od własnych środków pieniężnych w kasie lub na rachunku bankowym. Do wyceny rozchodu waluty jednostka może stosować jedną z metod wymienionych w art. 34 ust. 4 pkt 1-3 ustawy o rachunkowości, czyli:
1) metodę średniej ważonej,
2) metodę FIFO - rozchód waluty wycenia się kolejno po kursie walut nabytych najwcześniej ("pierwsze przyszło pierwsze wyszło"),
3) metodę LIFO - rozchód waluty wycenia się począwszy od kursu walut nabytych najpóźniej ("ostatnie przyszło pierwsze wyszło").
Sposób wyceny rozchodu waluty z kasy lub rachunku bankowego powinien być określony w zasadach (polityce) rachunkowości, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o rachunkowości.
Trzeba mieć na uwadze, że różnice kursowe od środków pieniężnych wylicza się od faktycznie wydatkowanych kwot. Jeżeli pracownik zwraca część pobranej wcześniej zaliczki, to w związku z tym zwrotem nie wystąpią różnice kursowe.
Jeżeli zastosowany do rozchodu waluty kurs był wyższy od średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wypłaty zaliczki, wówczas powstaną ujemne różnice kursowe, które w księgach rachunkowych można ująć zapisem:
- Wn konto 75-1 "Koszty finansowe",
- Ma konto 10-1 "Kasa walutowa" lub konto 13-1 "Rachunek walutowy".
W przypadku gdyby kurs, po którym przeliczono rozchód waluty, był niższy od zastosowanego przy wypłacie zaliczki, to powstaną dodatnie różnice kursowe, które można zaewidencjonować następująco:
- Wn konto 10-1 "Kasa walutowa" lub konto 13-1 "Rachunek walutowy",
- Ma konto 75-0 "Przychody finansowe".
W sytuacji gdy pracownik podczas zagranicznej podróży służbowej korzysta z firmowej karty do rachunku walutowego, to również należy wyliczyć różnice kursowe od własnych środków pieniężnych. Wynikają one z przyjęcia różnych kursów do wyceny rozchodu waluty z konta (metoda: średnioważona, FIFO lub LIFO) i do rozliczenia kosztów (średni kurs NBP z dnia poprzedzającego rozchód waluty z konta).
Przykład Założenia
Pobraną zaliczkę rozliczono następująco: a) wydatki poniesione w hrywnach przeliczono na euro: 0,1733 zł/UAH : b) łączne koszty podróży wyniosły:
Dekretacja
Księgowania |
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330 ze zm.)
www.PoradnikKsiegowego.pl - Ewidencja księgowa na przykładach liczbowych:
Jeśli nie znalazłeś informacji, której szukasz, wejdź do serwisu | ||
www.VademecumKsiegowego.pl » |
Serwis Głównego Księgowego
Gazeta Podatkowa
Terminarz
GOFIN PODPOWIADA
Kompleksowe opracowania tematyczne
DRUKI
Darmowe druki aktywne
KALKULATORY
Narzędzia księgowego i kadrowego
PRZEPISY PRAWNE
Ustawy, rozporządzenia - teksty ujednolicone
FORUM - Rachunkowość
Forum aktywnych księgowych
|